به گزارش رهیافت جنوب، روز پنجشنبه سوم مهرماه امسال جمعی از اعضای باشگاه کوهنوردی یاران کوهستان کهگیلویه و برخی از اعضای هیئت کوهنوردی شهرستان لنده پس از آخرین کوهنوردی در اسفند ماه 98 به قصد شب مانی عازم ارتفاعات کوه سفید شهرستان لنده شدیم.
رمضان رستادی با اشاره به تعداد اعضای شرکت کننده در این کوهپیمایی گفت: در قالب گروه 13نفره از جمله سیامک محمدی، علی پرنیانی، عبداله سپیدنامه، رمضان رستادی، هادی فتحی، حاجتی ترحم پور، کرمالله شریفزاده، علی نکوییزاده، علی دهگانی، سعید پرکاله و علی فرجامی از باشگاه کوهنوردی یاران کوهستان کهگیلویه و دوستان همنورد دیگری از جمله نصرالله خسروی و رضا خالقی از هیئت کوهنوردی شهرستان لنده ساعت 10صبح روز پنجشنبه سوم مهرماه با خودروی شخصی و رعایت کامل پروتکل بهداشتی راهی روستای مونه بخش موگرمون لنده شدیم.
وی افزود: به دلیل صعب العبور بودن منطقه با خودروی وانت سایپا به سمت مقصد حرکت کردیم.
رستادی گفت: پس از طی مسافتی از روستای مونه تا میانه راه به دلیل خستگی همنوردان لحطاتی استراحت نموده و پس از آن دوباره عزم ادامه مسیر کردیم..
عضو باشگاه کوهنوردی یاران کوهستان کهگیلویه تصریح کرد: پس از یک ساعت کوهنوردی به منطقه آتشسوزی رسیدیم، آتش بسیار وسیع بود و همنوردان در گروههای 3 الی 4 نفره بدون حداقل امکانات با شاخههای تر درختان زالزالک و سرو وحشی به اطفاء حریق و خاموش کردن آتش مشغول شدند.
رستادی با اشاره به تلاش بیوقفه و جهادی یاران کوهنورد خود در بیتوجهی مسئولان شهرستانی و ابراز گلایهمندی از مدیران، تصریح کرد: پس از گذشت مدت زمان 150 دقیقه تلاش جهادی دوستان موفق شدیم آتش را مهار کنیم، این در حالی بود که مسئولان هیچ خبری از وقوع حادثه نداشته و هیچگونه آذوقه و وسایلی به منطقه ارسال نکردند.
وی با گلایهمندی از صداوسیمای استانی، رسانههای محلی و خبرگزاریها در ثبت تصاویر رشادت کوهنوردان گفت: رشادت و ایثار کوهنوردانی که با دستان خالی به جنگ با آتشی مهیب رفته و جان خود را برای حفظ طبیعت بکر کوه سفید به خطر انداخته بودند از سوی رسانه ملی و حتی خبرگزاریها و سایتهای محلی با چند تصویر صوری انعکاس داده نشد و از سوی دیگر حتی خدمات اولیه جهت برگشت نیروها نیز انجام نشد.
بر پایه این خبر، در این حماسه وصفنشدنی و به همت کوهنوردان باشگاه یاران کوهستان کهگیلویه از بزرگترین و عظیمترین حادثه آتشسوزی کوه سفید لنده به مقیاس 20 کیلومتر جلوگیری شد و چنانچه تلاش و همت این عزیزان نبود شاید این حادثه که در بیخبری کامل مسئولان شهرستانی و استانی صورت گرفت اکنون به حادثه وسیعتری از پلاسکو تبدیل شده بود و آن زمان دیگر فرصتی برای جبران نبود.